Aslında önceden haber vermek istedim ama bir türlü fırsat bulup yazamadım. İkinci kez muayene olmaya gittiğimde bana doktor lazer göz ameliyatı olmamda bir sakınca olmadığını söyledi. Hemen o an gerekli işlemler yapıldı ve ameliyat günü belirlendi. 01/12/2006 saat 12:30 da ameliyata girdim. Öncesinde hiç bir işlem yapılmadı. Doğruca alındım ameliyathaneye. Üzerime önlük, galoş, bone giydirildi. […]
Bugün gözlerimi muayene ettirdim. Pazartesi günü tekrar gideceğim ve lazer göz ameliyatı için uygun olup olmadığına bakılacak. Eğer uygunsa çok yakında gözlüklerimden kurtulacağım. Eğer değilse başka bir gözlük alıp gözlüklü olarak hayatıma devam edeceğim. Gözlüklü olmanın bir zararı yok. E sonuçta 15 yıldır takıyorum bu gözlüğü ben. Artık insanın bir parçası oluyor. Onsuz bir hiçim. Sonuçta
Yıllar geçtikçe Türkçe’miz bazı değişikliklere uğrayarak kullandığımız kelimelerden tasarruf etmişiz anlaşılan. Yıl: 1965 Karşıma âniden çıkınca ziyâdesiyle şaşakaldım.. Nasıl bir edâ takınacağıma hükûm veremedim, âdetâ vecde geldim. Buna mukâbil az bir müddet sonra kendime gelir gibi oldum, yüzünde beni fevkalâde rahatlatan bir tebessüm vardı.. Üstümü başımı toparladım, kendinden emin bir sesle ‘akşam-ı şerifleriniz hayrolsun’ dedim..
